نحوه نصب خانه هوشمند

ابتدا باید بدانیم خانه های هوشمند یا دستگاه هایی که برای خانه های هوشمند تولید و عرضه می شوند، با کدام پروتکل ها و استانداردها به بازار عرضه می شوند. اگر بخواهیم تمام تجهیزات خانه هوشمندی را که در ایران با عناوین و برندهای مختلف در بازار وجود دارد به اشتراک بگذاریم، می توان آنها را به دو دسته کلی پروتکل های استاندارد و غیر استاندارد طبقه بندی کرد.

ابتدا بیایید پروتکل های غیر استاندارد را بررسی کنیم و ببینیم چگونه آنها شناسایی می شوند. این پروتکل‌های غیراستاندارد شامل شرکت‌های خارجی و نه الزاماً فقط شرکت‌های ایرانی می‌شود. بسیاری از برندهای خارجی در این رده در سال‌های ۹۰ تا ۹۴ به دلیل عدم دسترسی به پروتکل‌های استاندارد در ایران ظاهر شدند، بنابراین واردکنندگان ایرانی به تولیدکنندگان چینی روی آوردند و آنها را با نام تجاری خود وارد کردند.

این شرکت‌ها سال‌هاست که در ایران حضور دارند، اما از ورود این برندها به کشورهای در حال توسعه اطلاعی در دست نیست، دومی مربوط به شرکت‌های واردکننده مواد اولیه و مونتاژ این دستگاه‌ها با علائم تجاری و طرح‌های خود است، که بیشتر مسائل و مشکلات پیش روی آنهاست.

اما اکنون پس از سال‌ها آزمون و خطا، بسیاری از ساختمان‌ها به سطحی از اطمینان رسیده‌اند که با تداخل کمتری کار می‌کنند، اما همچنان عدم اتصال به شبکه بزرگی از تولیدکنندگان تجهیزات خانه هوشمند در سراسر جهان و عدم وجود امکانات توسعه تجهیزات و سطح بالای نسبت وابستگی برای این تولیدکنندگان داخلی، خطر گسترش و خدمات پس از فروش در آینده نامشخص است.

این بدان معناست که هر یک از این شرکت ها محصولات را با استانداردهای خود تولید یا وارد می کنند، برچسب گذاری و مونتاژ می کنند. این پروتکل ها در پیاده سازی زیرساخت های اساسی در فرآیند نصب الکتریکی بسیار متنوع هستند. این امر منجر به خرید دستگاه از آنها یا استفاده محدود از سایر برندها می شود.

این مقاله در مورد پروتکل‌های غیر استاندارد بحث نمی‌کند، زیرا روش‌های زیرساخت و غیراستانداردهای آنها بسیار متنوع است. اگر طبق پروتکل به همان شرکت تولیدی نیاز باشد و این شرکت متوقف شود یا به دلایلی تجهیزات جدید تولید نکند یا متوقف شود، در واقع خانه هوشمند تجهیزات جدید را در اختیار خانه قرار می دهد. اما پروتکل های استاندارد و بین المللی برخی استانداردهای خاص در زمینه خانه هوشمند توسط نمایندگان بزرگترین شرکت های تولید کننده تجهیزات الکتریکی ایجاد شده است و تمامی شرکت ها موظف به رعایت این استانداردها هستند.

ارزش این پروتکل ها در این است که در آینده، در صورت بسته شدن یا ورشکستگی شرکتی که دستگاه های خانه هوشمند خود را از آن خریداری کرده ایم و مجبور به ارائه خدمات بعدا شوید، می توانید از تجهیزات شخص ثالث با تنوع بسیار زیاد استفاده کنید. و بدون هیچ مشکلی با حداقل اختلال مواجه می شوید و زمان و هزینه کمتری را تلف می کنید.

علاوه بر مزایای هوش بر اساس استانداردهای بین المللی، سرعت اپلیکیشن بسیار بالا خواهد بود، تداخل و مشکلات زیرساخت حداقل خواهد بود و انتخاب زیادی از تجهیزات و قطعات برای انتخاب وجود خواهد داشت. از این رو برای این استانداردهای ملی گاهی ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ شرکت بزرگ برای تولید تجهیزات الکترونیکی در کارنامه خود دارد.

اما ببینیم این استانداردها با چه نام و برندی در بازار ارائه می شوند، از جمله استانداردهای پرطرفدار می توان به knx، zigbee، zwave، wifi، rf و … اشاره کرد که شرکت های زیادی تحت این پروتکل ها تجهیزات تولید می کنند که منجر به هم افزایی می شود. هزینه نهایی را می توان در تولید محصولات با کیفیت کاهش داد.

پروتکل استاندارد در نصب خانه هوشمند

اما در بازگشت به موضوع اصلی می خواهیم نحوه نصب تجهیزات خانه هوشمند را طبق پروتکل های استاندارد بررسی کنیم و مراحل اپلیکیشن و نصب را یکی یکی دنبال کنیم. اول از همه، ما باید بدانیم که چگونه ساختمان را با مهارت برای ساختن ساختمان انجام دهیم. روش پیاده‌سازی زیرساخت پروتکل بی‌سیم به این صورت است که کلیه خطوط اصلی برق مصرفی مانند سیستم‌های روشنایی، سرمایشی و گرمایشی، پرده‌های برقی، کولرها، فن‌ها و سایر تجهیزات باید مستقیماً بر حسب تعداد وارد تابلو برق شود. در این‌جا می‌توانیم پروتکل‌های استاندارد را به دو دسته پروتکل‌های با سیم و پروتکل‌های بی‌سیم تقسیم‌بندی نمائیم.

پروتکل های با سیم و بی سیم

در این حالت، چون کل مقدار سیم وارد این پنل می شود، معمولاً پنل بزرگتر از پنل معمولی خواهد بود و سپس برای هر سنسور یا کنترلر مانند قفل دیجیتال، سنسور حرکت، سنسور مغناطیسی، سنسور دود، گرما سنسور و غیره باید در جایی قرار گیرد که باید قرار گیرد، کابل شبکه از همان پنل کشیده می شود.

در پایان سوئیچ ها، سنسورها در سالن، اتاق خواب ها و سایر قسمت ها نصب می شود و تمامی خطوطی که از مشتریان به دفتر مرکزی رسیده است روی رله ها، دیمرها و تابلوی ابزار و در نهایت به محل نصب خاتمه داده می شود. ماژول های ارتباطی این ابزارها مطابق با سلیقه مشتری خواهد بود، برنامه مناسب را در اینترنت با کامپیوتر یا گوشی ارائه می کند و کلیه اسناد مکتوب بر روی تلفن همراه ارائه می شود تا کاربر بتواند از راه دور تمامی تجهیزات را کنترل و نظارت کند.

اما برای پروتکل های سیمی، داستان کمی متفاوت است و بسیار شبیه زیرساخت های سنتی است. از مزایای پروتکل‌های بی‌سیم نسبت به پروتکل‌های سیمی می‌توان به استهلاک کمتر کابل‌ها و لوله‌ها، اندازه کوچکتر پانل و قیمت سخت‌افزار کمتر اشاره کرد.

اما از طرفی پروتکل های بی سیم در محیط های بزرگ کمتر قابل اعتماد هستند و نسل اول تجهیزات بی سیم دارای خطاها و تداخل های زیادی با سایر تجهیزات خانگی بودند اما اخیراً در ۴ سال گذشته به دلیل از زمان معرفی اینترنت اشیا بزرگ شرکت ها، تداخل به طور قابل توجهی کاهش یافته است و بسیار قابل اعتمادتر از گذشته است.

پروتکل های بی سیم را می توان به دو دسته پروتکل های مرکز خانگی و پروتکل های مرکز غیر خانگی تقسیم کرد. پروتکل هایی با مراکز خانگی مانند zigbee ،zwave دارای یک دستگاه مرکزی هستند که تمامی تجهیزات مورد استفاده در خانه هوشمند باید بر روی این دستگاه نصب شده و این دستگاه باید به مودم متصل شود. اما دستگاه های پروتکل بی سیم Wi-Fi نیازی به هاب خانگی ندارند و مستقیماً به مودم اضافه می شوند.

روشی که معمولاً زیر ساخت پروتکل بی سیم پیاده سازی می شود پشت دکمه است، بنابراین باید از جعبه بزرگتر نسبت به جعبه سنتی استفاده کنیم، اما برخی از شرکت ها توانایی نصب سوئیچ های روشنایی را در داخل دارند. یکصد و شش جعبه سنتی، نحوه سیم کشی این نوع کلیدها با قرار دادن یک فاز و صفر در داخل هر جعبه و جدا کردن سیم ها از مصرف کننده به جعبه بر اساس شماره انجام می شود.

برای یک سوئیچ چهار قطبی، چهار سیم برگشتی از کاربر به جعبه دریافت می کنید، اکثر سنسورهای پروتکل بی سیم با باتری کار می کنند و نیازی به سیم ندارند و معمولاً با یک باتری خوب می توانید یک بار از آنها استفاده کنید. تا دو سال بسته به میزان استفاده و پس از دریافت اخطار کم بودن باتری، باتری دستگاه مورد نظر را تعویض کنید.

در پروتکل بی سیم زیرساخت صفحه نمایش بر حسب نوع موتور، تعداد سیم ها و نوع سیم ها به صورت ریموت کنترل، کلیدی و هوشمند طبقه بندی می شود. محل نصب پنل لمسی تا پنل عمومی، سیستم صوتی از نصب بلندگو تا نصب آمپلی فایر، کنترل تجهیزات استخر با توجه به نوع مشتری از محل مشتری تا محل میز بیلیارد که می توانید برای اجرا با ما تماس بگیرید.

یکی از عمده‌ترین مواردی که در مورد سیستم هوشمند بی‌سیم وجود دارد این است که فکر می‌کنند برای سیستم هوشمند بی‌سیم سیم‌کشی انجام نمی‌شود و در واقع کلیدها و سایر وسایل به‌طور غیرقانونی در مکان‌های مورد نظر قرار می‌گیرند و می‌ترسند که در صورت آسیب دیدن این دستگاه‌ها در در آینده، آنها را نمی توان جایگزین کرد، اما باید گفت که پروتکل استاندارد، نه سیستمی که من طراحی کردم، به گونه ای است که دستگاه های بی سیم هوشمند فقط بین دستگاه ها ارتباط برقرار می کنند. به صورت غیر رسمی حتی می توانید بدون نیاز به اینترنت دستگاه ها را در خانه کنترل کنید.

یعنی با فشردن یک دکمه به راحتی می توانید چراغ ها را روشن و خاموش کنید، تهویه مطبوع و گرمایش را کنترل کنید، پرده ها را باز و بسته کنید، به موسیقی گوش دهید. و سیستم صوتی و … از آنجایی که مانند یک سیستم سیمی سنتی کار می کند، تفاوت اصلی این است که با یک سیستم سیمی، یک سیستم سیمی از اتصال شبکه برای انتقال داده ها بین دستگاه ها استفاده می کند، در حالی که یک سیستم هوشمند بی سیم این کار را انجام می دهد.